စာေရးသူယခု တင္ျပသြားမည့္စာသားေလးက (ဘုရားေရွ႔က ျခေသၤ့ရုပ္က ဒီလုိပါ )ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေလးကုိ
မွားေသာအပုိင္း ႏွင့္ မွန္ေသာအပုိင္း ဆုိၿပီး
ႏွစ္ပုိင္းခြဲျခားေရးသားသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအေၾကာင္းအရာကုိ ေရးသားရျခင္းအေၾကာင္းကား စာေရးသူ ဟသၤာအေၾကာင္းကုိ ေရးသား၍ မွ်ေ၀လုိက္ေသာအခါ စာေပခ်စ္ခင္သူမ်ားသည္ ျခေသၤ့အေၾကာင္းကုိလည္း သိခ်င္ပါသည္ ဆက္လက္၍ ေရးသားေပးရန္ ေတာင္းဆုိသူမ်ား ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျခေသၤ့အေၾကာင္းကုိ ေရးသားလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႔စာေပခ်စ္ခင္သူမ်ားသည္ ဘုရားေစတီမ်ားေရွ႔တြင္ ျခေသၤ့ပုံကုိ ေတြ႔ျမင္ၾကရသည့္အခါ ျခေသၤ့အေၾကာင္းကုိ သိခ်င္သူမ်ား
အလြန္တရာမ်ားလွသည္။ တခ်ဳိ႔သိသူမ်ားရွိသလုိ မသိသူမ်ားလည္း အလြန္မ်ားလွသည္။ တခ်ဳိ႔သိသူမ်ားကလည္း ဃဃနန သိသူရွိသလို လြဲမွားၿပီး သိၾကသူမ်ားလည္းရွိၾကသည္။ သိၿပီးသူမ်ားလည္း ျပန္လည္၍သိေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း၊ တိတိက်က် မသိေသးသည့္ သူမ်ားလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ သိေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း လက္လွမ္းမွီသမွ် ရွာေဖြစုေဆာင္း၍ေရးသားသြားပါမည္။
တခ်ဳိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုသည္ သီဟဗာဟု မင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားေစတီေရွ႔မ်ားတြင္ ျခေသၤ့ရုပ္ပုံမ်ား ထုလုပ္ထားသည္ဟု ေရးသားသူမ်ားရွိသလုိ သိရွိထားၾကသူမ်ားလည္း ရွိၾကေပသည္။ အထက္ပါ အေထာက္ထား မွန္မမွန္ ေ၀ဖန္သုံးသပ္ဘုိ႔ မ်ားစြာလုိအပ္လွေပသည္။
သီဟဗာဟုမင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဘုရာေစတီမ်ားေရွ႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္ပုံမ်ားထုလုပ္ထားသည္ဟုေရးသားထားေသာ
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ခု ဇန္န၀ါရီလ ) ထုတ္တြင္လည္းေကာင္း၊
မဂၤလာသတင္းစဥ္ blog site (http://mawluu.blogspot.com/2009_09_01_archive.html) ႏွင့္
ဓမၼရတနာ(Google groups) မွာလည္း ျဖန္႔ေ၀ထားသည္ကုိ စာေရးသူရွာေဖြဖတ္မွတ္ထားပါသည္။
ေရးသားထားပုံမွာ...........
..............ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ေတြ႔ရေသာ ျခေသၤ့ရုပ္တု...........
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ဘာသာတရားကို လြန္စြာယံုၾကည္ ကိုးစားကာ ရိုေသကိုင္းရႈိင္းၾကေပသည္။ ျမန္မာျပည္တ၀န္း အရပ္ရပ္တြင္ ဘုရားေစတီ ပုထိုးတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ယင္းေစတီပုထိုးတို႔၏ မုခ္ဦးတြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တု ႏွစ္ခုကို ေတြ႔ျမင္ရသည္မွာ အထင္အရွားပင္။ ထိုကဲ့သို႔ ေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို ေတြ႔ျမင္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမွာ ေအာက္ပါ ပံု၀တၳဳအရတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ေရွးအခါက ၀ဂၤတိုင္းကို အစိုးရေသာ ၀ဂၤရာဇ္မင္းသည္ ကာလိဂၤမင္း၏ သမီးေတာ္ကို မိဖုရားတင္ေျမႇာက္၏။ ထိုမိဖုရားမွ သမီးေတာ္တပါး ဖြားျမင္၏။ သမီးေတာ္ေလး၏ ဇာတာ စန္းလဂ္တို႔ကို နိမိတ္ဖတ္ပညာရွိမ်ားက တြက္ခ်က္ၾကည့္ရာ ဤမင္းသမီးသည္ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္း၏ ေျမာက္သား ျဖစ္လိမ့္မည္-ဟု နိမိတ္ဖတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္းသမီးကို ေကသရီ-ဟု အမည္မွည့္ၾက၏။ ေကသရီသည္ လြန္စြာလွပ ေခ်ာေမာလွေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္တို႔၌ ခံုမင္မက္ေမာအားႀကီး၏။ ခမည္းေတာ္၊ မယ္ေတာ္တို႔ ဆိုဆံုးမျခင္းကို နာခံျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျပည္မွွ ႏွင္ထုတ္လိုက္၏။
မင္းသမီးလည္း ဆင္းရဲသူမ အသြင္ျဖင့္ လွည္းကုန္သည္တို႔ႏွင့္ လိုက္သြားေလသည္။ လာဠတိုင္းျဖစ္ေသာ ေတာအုပ္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ ေက်ာက္ဂူ၌ ေနေသာ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းသည္ လွည္းအေပါင္းကို လိုက္ေလသည္။ လွည္းသားမ်ား ေၾကာက္ရြ႔ံ၍ ထြက္ေျပးပုးန္းေရွာင္ၾက၏။ မင္းသမီးမွာမူ နိမိတ္ဖတ္ပညာရွိတို႔ စကားကို သိထားေလရာ ျခေသၤ့မင္းရွိရာသို႔ ေျပးသြားေတာ့၏။ ျခေသၤ့မင္းလည္း မင္းသမီးကို ျမင္ေတြ႔ေလေသာ္ တပ္မက္ေသာစိတ္ရွိသျဖင့္ ခါးအျမီးတို႔ကို လႈပ္လ်က္ နားႏွစ္ဖက္ကို ခ်ျပီးလွ်င္ ေစာင့္ေန၏။ မင္းသမီး၌ တပ္စြန္းျခင္းရွိေသာေၾကာင့္ မိမိေက်ာကုန္းထက္၌ တင္ျပီးလွ်င္ ေက်ာက္ဂူသို႔ ေခၚေဆာင္သြား၏။မင္းသမီးသည္ ျခေသၤ့မင္းျဖင့္ သားတေယာက္၊ သမီးတေယာက္ အျမႊာေမြးဖြား၏။ သားကို သီဟဗာဟု ႏွင့္ သမီးကို သီဟသီ၀လိ-ဟု အမည္မွည့္၏။ သားႏွင့္သမီးတို႔ တဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္သို႔ ေရာက္ေသာ္ မိခင္အား ၄င္းတို႔သည္ မိခင္ႏွင့္သာ အသြင္တူ၍ ဖခင္ႏွင့္ မည္သို႔ေသာေၾကာင့္ အသြင္မတူသနည္းဟု ေမး၏။ ထိုအခါ မိခင္က ယင္းသည္ ျခေသၤ့မင္းႏွင့္ ေပါင္းဖက္ရသည့္အေၾကာင္းကို ေျပာျပေလသည္။ သားျဖစ္သူက မိခင္ႏွင့္ ႏွမကိုေခၚ၍ မိမိအဘိုးရွိရာ ၀ဂၤတိုင္းသို႔ ထြက္ေျပး၏။ ၀ဂၤတိုင္း၏ နယ္စြန္ျဖစ္ေသာ ပစၥႏၲရာဇ္သို႔ ေရာက္ေလရာ မင္းသမီးဦးရီးေတာ္၏ သားျဖစ္သူ အႏုနမည္ေသာ စစ္သူႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၾကေလသည္။ အႏုနစစ္သူႀကီးက အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ေမးျမန္းရာ ၀ဂၤမင္း၏ သမီးေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း
သိသြားသျဖင့္ ၀ဂၤျမိဳ႔သို႔ ေခၚေဆာင္သြားကာ ေပါင္းသင္းေနေလသည္။ျခေသၤ့မင္းလည္း အစာရွာရာမွ ျပန္လာေသာ္ ဇနီးႏွင့္သားသမီးတို႔ကို မေတြ႔သျဖင့္ ပူပင္ေသာကေရာက္ကာ လိုက္လံရွာေဖြရာ တိုင္းစြန္ျပည္နားသို႔ပင္ ေရာက္ရွိခဲ့၏။ ျခေသၤ့၀င္သျဖင့္ ရြာအမ်ားပ်က္စီးၾကရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ားက ၀ဂၤမင္းႀကီးအား ျခေသၤ့ကို ႏွိမ္နင္းေပးပါရန္
ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ မင္းႀကီးလည္း ဆင္ကုန္းထက္တြင္ ဆုေငြေထာင္ထုပ္ကို တင္လ်က္ ျခေသၤ့ရန္ ႏွိမ္နင္းႏိုင္သူကို ရွာေဖြေစ၏။ သီဟဗာဟု သတို႔သားလည္း ဤျခေသၤ့သည္ ငါတို႔ကို မေတြ႔သမွ် ရွာေဖြမည္သာ။ သို႔ျဖစ္၍ ဤျခေသၤ့ကို သတ္မွ ျငိမ္းေအးမည္-ဟု မယ္ေတာ္ကို တိုင္ပင္၏။ မယ္ေတာ္က ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ တားျမစ္သည္။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္၌မူ မယ္ေတာ္ကို မပန္ၾကားဘဲ အသျပာေထာင္ထုပ္ကို ယူျပီးလွ်င္ ဓား၊ လွံ၊ ေလးျမားတို႔ကိုယူ၍ ျခေသၤ့ရွိရာ ေက်ာက္ဂူသို႔ သြားေလ၏။ ျခေသၤ့မင္းလည္း အေ၀းမွ လာေနေသာသားကို ျမင္ရေသာ္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ေစာင့္လင့္ကာ ေနေတာ့သည္။ မင္းသားလည္း ျမားေရာက္ႏိုင္သည့္ ေနရာမွရပ္၍ ျမားျဖင့္ပစ္လႊတ္၏။ သားအား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအဟုန္ေၾကာင့္ ျမားသည္
ျခေသၤ့မင္း၏ နဖူးကို ထိမွန္ေသာ္လည္း စူရွျခင္းမရွိဘဲ ျပန္လည္၍ မင္းသား၏ေျခရင္း၌ က်၏။ ဤသို႔ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ ပစ္ပါေသာ္လည္း ေရွးနည္းတူပင္ ျပန္လည္၍ မင္းသား၏ေျခရင္း၌က်၏။ ပစ္ဖန္မ်ားေသာ္ ျခေသၤ့မင္းလည္း အမ်က္ထြက္လာသျဖင့္ လိုက္၍ ႏွိပ္စက္ျခင္းငွါ ကိုယ္ကို လႈပ္ရွား၏။ ထိုအခါမွ ပစ္လြတ္ေသာျမားသည္ နဖူးမွ၀င္၍ ရင္သားကို ထြင္းေဖာက္ကာ ေက်ာကုန္းမွ ထြက္ျပီးလွ်င္ ေျမသို႔၀င္ေလ၏။ ျခေသၤ့မင္းလည္း ေသဆံုးေလရာ မင္းသားသည္ ျခေသၤ့ဦးေခါင္းကို ျဖတ္၍ မင္းအား ဆက္သရန္ ယူေဆာင္လာခဲ့သည္။
၀ဂၤမင္းႀကီးသည္ ျခေသၤ့ရန္ကို ႏွိမ္နင္းရန္ သီဟဗာဟုအား ေစလြႊတ္ျပီးေနာက္ ကိုယ္တြင္းေရာဂါျဖင့္ ကံေတာ္ကုန္ေလသည္။ အေလာင္းကို သျဂႋဳဟ္ျပီး ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ မင္းသားျပန္ေရာက္လာခဲ့၏။ သီဟဗာဟုသည္ ၀ဂၤမင္း၏ ေျမးေတာ္ အရင္းလည္း ျဖစ္သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ျခေသၤ့ရန္ကို ႏွိမ္နင္းေအာင္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မွဴးမတ္အေပါင္းတို႔က ထီးနန္းကို အပ္ႏွင္းၾကေလသည္။ သီဟဗာဟုလည္း မယ္ေတာ္ႏွင့္ ခင္ပြန္းအႏုရကၡ စစ္သူႀကီးတို႔အား ထီးနန္းကို အပ္ႏွင္းကာ မင္းျပဳေစ၏။ မိမိမူကား ႏွမေတာ္ သီ၀လိကို မိဖုရားျပဳကာ လိုက္လိုသူမ်ားကို ေခၚေဆာင္လ်က္ မိမိအား ေမြးဖြားရာ လာဠေတာအုပ္ကို ရွင္းလင္းသုတ္သင္ျပီးလွ်င္ ျခေသၤ့ဂူကို အဦးထား၍ ျမိဳ႔တည္ေနေလသည္။ ထိုျမိဳ႔ကို သီဟပုရျမိဳ႔-ဟု အမည္သမုတ္၏။
သီဟဗာဟုမင္းသည္ မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့မင္းကို သတ္မိေသာအျပစ္ကို ေနာင္တတရား ရရွိကာ ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို တည္ထားကိုးကြယ္ေလသည္။ ထိုအခါမွစ၍ ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔၏ မုခ္၀တြင္လည္းေကာင္း၊ ပစၥယံ ၀န္းက်င္တြင္လည္းေကာင္း၊ ျခေသၤ့ရုပ္တုတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ အေသာကမင္းႀကီး၏ စိုက္ထူေသာ ဆန္ခ်ီႏွင့္ဘာရု (Sanchi and Bharut) တြင္ရွိသည့္ တိုင္ထိပ္၌ ျခေသၤ့သံုးစီ၏ ရုပ္တုကို ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။
အထက္ပါ ပံု၀တၳဳအရ ေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို ေတြ႔ရသည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
( တကၠသိုလ္-ေခမာ။ က်ိဳက္လတ္ )
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ခု ဇန္န၀ါရီလ )
အထက္ပါအေထာက္အထားနွင့္ေရးသားထားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေရးသားရာ၀ယ္ က်မ္းအမည္မပါပါ။
ထုိ႔ေၾကာင့္စာေရးသူသည္ က်မ္းအမည္ကုိ ထပ္၍ ျဖည့္စြက္ထည့္ေပးလုိက္ပါသည္။ က်မ္းအမည္ ...မဟာ၀င္ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။
မဟာ၀င္စာအုပ္သည္ အမွန္ေတာ့ သီဟုိဠ္ရာဇ၀င္ စာအုပ္ျဖစ္ပါသည္။ စာေပကုိ ခ်စ္ခင္ၾကသူ မိတ္ေဆြအားလုံးတုိ႔ ဘာသာေရးမွာ အသိတုိးေစဘုိ႔ မဟာ၀င္စာအုပ္ကုိ ဖတ္ေစခ်င္ပါသည္။
အထက္ပါေဆာင္းပါး၏ ဆုိုိလုိုခ်က္္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပရမယ္ဆုိရင္..
သီဟဗာဟုမင္းရဲ႕ မိခင္ဟာ ျခေသ့ၤနဲ႔ ေပါင္းသင္းျပီး သားျဖစ္ေသာ သီဟဗာဟုနဲ႔ သမီးျဖစ္ေသာ သီဟသီ၀လ တုိ႔ကုိေမြးပါသည္။ ေမြးဖြားလာေသာ သီဟဗာဟုဟာ အေဖျဖစ္တဲ့ ျခေသ့ၤကုိ ေနာက္ဆုံးသတ္မိေသာေၾကာင့္.သီဟဗာဟုမင္းလည္း မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့မင္းကို သတ္မိေသာအခါ ေနာင္တတရား ရျပီး ဘုရားေစတီပုထ္ိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို တည္ထားကိုးကြယ္သည္.ဟု ဆုိလုိပါတယ္.
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ဖခင္ကုိသတ္မိလုိ႔ ေနာင္တ ရ ကုိးကြယ္တာနဲ႔ ဘုရားေရွ႔မွာ ျခေသၤ့ပုံကုိ ထားတာနဲ႔ နွုိင္းယွဥ္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ မသက္ဆုိင္ပဲ ကြာျခားေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေပခ်စ္ခင္သူ ဗုဒၶဘာ၀င္တုိ႔လည္း အေလးနက္ထား ႏွိဳင္းယွဥ္ပါက ျခေသၤ့ရုပ္ကုိ ဘုရားေရွ႔မွာထားမႈနဲ႔ မသက္ဆုိင္တာကုိ သိႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
စာေရးသူ ေလ့လာရွာေဖြၿပီး အမွန္ကုိ တင္ျပရမည္ဆုိလွ်င္........
ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပက္သက္တဲ့ သေကၤတမ်ားအေၾကာင္းကုိေလ့လာလုိက္ေသာအခါ ..ေအာက္ပါတုိင္းျဖစ္ပါသည္။
ဦးဇင္းတုိ႔ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ၀ါဆုိလတြင္
ပဋိသေႏၶယူျခင္း၊
ေတာထြက္ျခင္း၊
တရားဦး ဓမၼစၾကာေဟာၾကားျခင္းတုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
ပဋိသေႏၶယူေသာအခါ ဆင္သေကၤတျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ေတာထြက္ေသာအခါ ျမင္းသေကၤတျဖင့္လည္းေကာင္း၊
တရားဦး ဓမၼစၾကာေဟာၾကားေသာအခါ စၾကာ .လွည္းဘီး သကၤတျဖင့္လည္းေကာင္း အမွတ္သားျပဳထားသည္ကုိေတြ႔ရပါသည္။
တဖန္...
ကဆုန္လတြင္
ဖြားျမင္ျခင္း၊
ပြင့္( သစၥာသိ) ျခင္း၊
စံ (ပရိနိဗၺာျပဳ) ျခင္း ႏွင့္ ဗ်ာဒိတ္ခံ ယူျခင္းတုိ႔ကုိ စာေပတြင္ ေလ့လာေတြ႔ရွိရပါသည္။
ဖြားျမင္ေသာအခါ ၾကာသေကၤတႏွင့္ ရာသီခြင္ကုိ ႏြားသေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ပြင့္ ( သစၥာသိ) ေသာအခါ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ျခေသၤ့သေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊
စံ (ပရိနိဗၺာန္ျပဳ) ေသာအခါ ႏြားသေကၤတႏွင့္ထူပါသေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ဗ်ာဒိတ္ခံေသာအခါ ၾကာသေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း စာေပမွာ ေလ့လာမွတ္သားရပါသည္။
သေကၤတတုိ႔၏ ဆုိလုိခ်က္မ်ားကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း မွတ္သားႏုိင္ပါေသးသည္။
ၾကာ ..... ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္အခါက ေမြးျပီးလ်င္ျပီးခ်င္း နင္းေလ်ာက္ခဲ့ေသာအရာ၏ သေကၤတ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏြား ...... ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္နဲ႔ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္သည့္ လ၌ ရွိေသာ ရာသီခြင္၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္ ..... မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းၾကာတုိက္သုိ႔ ပဋိသေႏၶယူခဲ့စဥ္က အမွတ္အသားျဖစ္သည့္ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။
ျမင္း ...... ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္စဥ္က စီးခဲ့ေသာ ျမင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္.
(တနည္း) ကုသုိလ္တရားမ်ားျပဳရာတြင္ လ်င္ျမန္စြာျပဳျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္..
စၾကာ..... ဘုရားရွင္ ဓမၼစၾကာေဟာစဥ္က မဂၢင္ရွစ္ပါး၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္..
ေဗာဓိပင္ ....... သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည့္ ေနရာ၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္
ထူပါ ..... ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ကာ မီးသျဂႋဳလ္္ပူေဇာ္ျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။..
ျခေသ့ၤ .... သစၥာေလးပါးကုိ ရဲ၀ံ့စြာသိျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။..
(တနည္း)ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ အက်ိဳးကုိ မက်င့္ပါ..အေၾကာင္းကုိသာ က်င့္ပါတယ္။..
ျခေသၤ့၏ သေဘာသဘာ၀သည္ ရဲ႔ရင့္ျခင္း မေၾကာက္လန္႔ျခင္းျဖစ္၏။ ျခေသ့ၤသည္ သားေကာင္ကုိ ဖမ္းေသာအခါ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ အားအင္အျပည့္ျဖင့္ ဖမ္းေလ့ဖမ္းထရွိသည္။ အားအင္အကုန္ထုတ္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ မည္သည့္သတၱ၀ါမွ် မလြတ္ေတာ့ဘဲ အေသသတ္ပုတ္နုိင္မည္။ ျခေသၤ့သည္ တစ္စုံတစ္ဦးက သူ႔အား မည္သည့္လက္နက္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ၿပီး ရန္မူေသာ္လည္း လက္နက္ကုိ အေရးမစုိက္ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရန္သူကုိသာ ရဲ၀ံ့စြာ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ခုခံတုိက္ခုိက္ၿပီး အနုိင္ယူေလ့ရွိပါသည္။ ျခေသၤ့သည္ အေၾကာင္းတရားကုိသာ လုိက္ၿပီး အျပတ္ရွင္းသည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္ပါသည္။
ထုိနည္းတူစြာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္လည္း သစၥာေလးပါးကုိ သိရာ၀ယ္ ၿပဳိင္ဘက္မရွိ ရဲရင့္လွေပသည္။ အမွန္ျဖစ္ေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားကုိ သိသည့္အတုိင္း ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့ ခ်ျပသင္ျပေပးသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္သည္အက်ိဳးတရားျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသစၥာေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေအာင္ ပစၥဳပၸန္ မွာရွိတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္တဲ့ တဏွာ ၊ ဥပါဒါန္ ၊ ကမၼဘ၀ တုိ႔ ျဖစ္ေပၚမလာေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ က်င့္သုံးၿပီး သူတစ္ပါးကုိလည္း က်င့္သုံးေစလ်က္ အေၾကာင္းတရားကုိသာ ပယ္ခြာသည္။
အေၾကာင္းတရားမ်ား ျဖစ္ေပၚမလာပါက အက်ဳိးတရား ခႏၶာ (ဒုကၡသစၥာ) သည္ ေနာက္ထပ္ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ့ေခ် ။ အက်ဳိးတရားတုိ႔သည္ ပုံမွန္အတုိင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးတရားတုိ႔ကုိ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူ၍ မရစေကာင္းပါ။
လူသားမ်ားသည္ ခႏၶာ ဟူေသာ (ဒုကၡသစၥာ) အေၾကာင္းတရားမ်ား မရွိပါက ေ၀ဒနာ ဇရာ ၊ မရဏ ဟူေသာ အက်ဳိးတရားတုိ႔ ဘယ္ေသာအခါမွ ျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိေခ် ။ ခႏၶာ ဟူေသာ (ဒုကၡသစၥာ) အေၾကာင္းတရားရွိ၍သာ ေ၀ဒနာ ၊ ဇရာ၊ မရဏ တုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာၾကရသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပင္ကုိယ္သဘာ၀အတုိင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ အက်ဳိးတရားကုိ သတ္ျဖတ္၍ မရေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးတရားကုိ မက်င့္ပါ။
ခႏၶာဟူေသာ ဒုကၡသစၥာ အေၾကာင္းတရားကုိသာ အဓိကအားျဖင့္ သတ္ျဖတ္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းတရားကုိသာ က်င့္ပါသည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္ပါသည္။
အထက္ပါ စကားႏွစ္ရပ္ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက ျခေသၤ့သည္ အေၾကာင္းကုိသာ လုိက္၍ အဓိကထား သုတ္သင္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း အေၾကာင္းတရားကုိ အဓိကထားသတ္ျဖတ္ပယ္ခြင္းေလ့ရွိပါသည္။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ ျခေသၤ့ႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္
အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ အဓိကထားရွင္းလင္းသတ္ျဖတ္ သုတ္သင္တာျခင္းတူၾကသည္။
ေလာကလူသားတုိ႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးမတရားလုိခ်င္မႈ ေလာဘ ၊ လုိခ်င္တာမရၾကသည့္အခါ မုန္းတီးမႈေဒါသ စေသာ
အေၾကာင္းတရားတုိ႔မ်ားစြာျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ သံသရာ ဘ၀ပင္လယ္ျပင္မွ အဆုုံးမသတ္ႏုိင္ဘဲ က်င္လည္ေနၾကရသည္။
အကယ္၍သာ ေလာဘစေသာ အေၾကာင္းတရားတုိ႔ ျဖစ္ေပၚမလာပါက ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡဆုိတာလည္း ျဖစ္လာဘြယ္မရွိေျခ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္လည္း သံသရာ၀ယ္ က်င္လည္ေနၾကရေသာ သတၱ၀ါအားလုံးတုိ႔အား အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ
ပယ္သတ္ရန္ လမ္းျပေပးသည္။ ေလာဘစေသာ တရားတုိ႔လႊမ္းမုိးေနၾကေသာ လူသားတုိ႔အား ဤတရားတုိ႔သည္ သံသရာ ရွည္ေၾကာင္းျဖစ္၏။ သံသရာမွထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားတုိ႔ကုိ က်င့္သုံးႏုိင္ပါမွ ဘ၀ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအစစ္ကုိ ရနုိင္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားအားလုံးတုိ႔အား ဘ၀ၿငိမ္းေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ ထာ၀စဥ္ အမွတ္ရေစျခင္း ၊ က်င့္သုံးေစျခင္းငွါ ျခေသၤ့ရုပ္တုကုိ ထုလုပ္ျပသထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
လူသားအားလုံးတုိ႔အား ဘုရားေစတီမ်ားေရွ႔က ျခေသၤ့ပုံကုိ ျမင္ၾကသည့္အခါ ေအာ္.......ဘုရားေရွ႔က ျခေသၤ့ရုပ္က ဒီလုိပါလားဟု သိၾကေစငွာ ဤေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါသတည္း..........
စာေရးသူသြားေရာက္ေလ့လာေသာေနရာမ်ား
၁။ မဟာဗုဒၶ၀င္ ရွစ္တြဲ
၂။ မဟာ၀င္
၃။ လည္တီဆရာေတာ္၏ ဘုရားရွိခုိး ခုႏွစ္မ်ဳိး
၄။ BUDDHiST SYMBOLS
၅။ ဓမၼေစတီ ေဟာထားေသာ ႏွလုံးသား၀ယ္ ဘုရားတည္ အပုိင္း (၁)
၆။ ( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ခု ဇန္န၀ါရီလ ) ထုတ္တြင္လည္းေကာင္း၊
မဂၤလာသတင္းစဥ္ blog site (http://mawluu.blogspot.com/2009_09_01_archive.html) ႏွင့္
ဓမၼရတနာ(Google groups)
၇။ www.dhammaceti.org
မွတ္ခ်က္........
၁ႏွင့္၂ သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားတြက္ တကယ္သိမွ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာျဖစ္မွာမုိ႔ တကယ္ဖတ္မွတ္ရမယ့္စာအုပ္မ်ားပါ။
၃.သည္ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရား ဘယ္ေန႔ ဖြားၿပီး ဘယ္ေန႔မွာ ေတာထြက္တယ္ စသည္သိေအာင္ ႏႈတ္တြင္ ဗုဒၶဘာ၀င္တုိင္း ရထားသင့္သည္။
၄ သည္ ဗုဒၶဘာသာ သေကၤတမ်ား အေၾကာင္းကုိ ေရးသားထားေသာ အဂၤလိပ္စာအုပ္ျဖစ္သည္။
ယင္းစာအုပ္ကုိ အင္တာနက္ေပၚတြင္လည္း ဖတ္လုိ႔ အဆင္ေျပပါသည္။
က်န္ေသာ အညႊန္းမ်ားကုိ သိႏုိင္ေလာက္ပါၿပီ။။။
အရွင္သုဇနာစာရ (တကၠသုိလ္စာသင္သား )
bhavaalin@gmail.com / http://goodbrother-goodbrother.blogspot.com/
မွားေသာအပုိင္း ႏွင့္ မွန္ေသာအပုိင္း ဆုိၿပီး
ႏွစ္ပုိင္းခြဲျခားေရးသားသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအေၾကာင္းအရာကုိ ေရးသားရျခင္းအေၾကာင္းကား စာေရးသူ ဟသၤာအေၾကာင္းကုိ ေရးသား၍ မွ်ေ၀လုိက္ေသာအခါ စာေပခ်စ္ခင္သူမ်ားသည္ ျခေသၤ့အေၾကာင္းကုိလည္း သိခ်င္ပါသည္ ဆက္လက္၍ ေရးသားေပးရန္ ေတာင္းဆုိသူမ်ား ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျခေသၤ့အေၾကာင္းကုိ ေရးသားလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႔စာေပခ်စ္ခင္သူမ်ားသည္ ဘုရားေစတီမ်ားေရွ႔တြင္ ျခေသၤ့ပုံကုိ ေတြ႔ျမင္ၾကရသည့္အခါ ျခေသၤ့အေၾကာင္းကုိ သိခ်င္သူမ်ား
အလြန္တရာမ်ားလွသည္။ တခ်ဳိ႔သိသူမ်ားရွိသလုိ မသိသူမ်ားလည္း အလြန္မ်ားလွသည္။ တခ်ဳိ႔သိသူမ်ားကလည္း ဃဃနန သိသူရွိသလို လြဲမွားၿပီး သိၾကသူမ်ားလည္းရွိၾကသည္။ သိၿပီးသူမ်ားလည္း ျပန္လည္၍သိေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း၊ တိတိက်က် မသိေသးသည့္ သူမ်ားလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ သိေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း လက္လွမ္းမွီသမွ် ရွာေဖြစုေဆာင္း၍ေရးသားသြားပါမည္။
တခ်ဳိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုသည္ သီဟဗာဟု မင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားေစတီေရွ႔မ်ားတြင္ ျခေသၤ့ရုပ္ပုံမ်ား ထုလုပ္ထားသည္ဟု ေရးသားသူမ်ားရွိသလုိ သိရွိထားၾကသူမ်ားလည္း ရွိၾကေပသည္။ အထက္ပါ အေထာက္ထား မွန္မမွန္ ေ၀ဖန္သုံးသပ္ဘုိ႔ မ်ားစြာလုိအပ္လွေပသည္။
သီဟဗာဟုမင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဘုရာေစတီမ်ားေရွ႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္ပုံမ်ားထုလုပ္ထားသည္ဟုေရးသားထားေသာ
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ခု ဇန္န၀ါရီလ ) ထုတ္တြင္လည္းေကာင္း၊
မဂၤလာသတင္းစဥ္ blog site (http://mawluu.blogspot.com/2009_09_01_archive.html) ႏွင့္
ဓမၼရတနာ(Google groups) မွာလည္း ျဖန္႔ေ၀ထားသည္ကုိ စာေရးသူရွာေဖြဖတ္မွတ္ထားပါသည္။
ေရးသားထားပုံမွာ...........
..............ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ေတြ႔ရေသာ ျခေသၤ့ရုပ္တု...........
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ဘာသာတရားကို လြန္စြာယံုၾကည္ ကိုးစားကာ ရိုေသကိုင္းရႈိင္းၾကေပသည္။ ျမန္မာျပည္တ၀န္း အရပ္ရပ္တြင္ ဘုရားေစတီ ပုထိုးတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ယင္းေစတီပုထိုးတို႔၏ မုခ္ဦးတြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တု ႏွစ္ခုကို ေတြ႔ျမင္ရသည္မွာ အထင္အရွားပင္။ ထိုကဲ့သို႔ ေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို ေတြ႔ျမင္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမွာ ေအာက္ပါ ပံု၀တၳဳအရတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ေရွးအခါက ၀ဂၤတိုင္းကို အစိုးရေသာ ၀ဂၤရာဇ္မင္းသည္ ကာလိဂၤမင္း၏ သမီးေတာ္ကို မိဖုရားတင္ေျမႇာက္၏။ ထိုမိဖုရားမွ သမီးေတာ္တပါး ဖြားျမင္၏။ သမီးေတာ္ေလး၏ ဇာတာ စန္းလဂ္တို႔ကို နိမိတ္ဖတ္ပညာရွိမ်ားက တြက္ခ်က္ၾကည့္ရာ ဤမင္းသမီးသည္ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္း၏ ေျမာက္သား ျဖစ္လိမ့္မည္-ဟု နိမိတ္ဖတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္းသမီးကို ေကသရီ-ဟု အမည္မွည့္ၾက၏။ ေကသရီသည္ လြန္စြာလွပ ေခ်ာေမာလွေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္တို႔၌ ခံုမင္မက္ေမာအားႀကီး၏။ ခမည္းေတာ္၊ မယ္ေတာ္တို႔ ဆိုဆံုးမျခင္းကို နာခံျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျပည္မွွ ႏွင္ထုတ္လိုက္၏။
မင္းသမီးလည္း ဆင္းရဲသူမ အသြင္ျဖင့္ လွည္းကုန္သည္တို႔ႏွင့္ လိုက္သြားေလသည္။ လာဠတိုင္းျဖစ္ေသာ ေတာအုပ္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ ေက်ာက္ဂူ၌ ေနေသာ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းသည္ လွည္းအေပါင္းကို လိုက္ေလသည္။ လွည္းသားမ်ား ေၾကာက္ရြ႔ံ၍ ထြက္ေျပးပုးန္းေရွာင္ၾက၏။ မင္းသမီးမွာမူ နိမိတ္ဖတ္ပညာရွိတို႔ စကားကို သိထားေလရာ ျခေသၤ့မင္းရွိရာသို႔ ေျပးသြားေတာ့၏။ ျခေသၤ့မင္းလည္း မင္းသမီးကို ျမင္ေတြ႔ေလေသာ္ တပ္မက္ေသာစိတ္ရွိသျဖင့္ ခါးအျမီးတို႔ကို လႈပ္လ်က္ နားႏွစ္ဖက္ကို ခ်ျပီးလွ်င္ ေစာင့္ေန၏။ မင္းသမီး၌ တပ္စြန္းျခင္းရွိေသာေၾကာင့္ မိမိေက်ာကုန္းထက္၌ တင္ျပီးလွ်င္ ေက်ာက္ဂူသို႔ ေခၚေဆာင္သြား၏။မင္းသမီးသည္ ျခေသၤ့မင္းျဖင့္ သားတေယာက္၊ သမီးတေယာက္ အျမႊာေမြးဖြား၏။ သားကို သီဟဗာဟု ႏွင့္ သမီးကို သီဟသီ၀လိ-ဟု အမည္မွည့္၏။ သားႏွင့္သမီးတို႔ တဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္သို႔ ေရာက္ေသာ္ မိခင္အား ၄င္းတို႔သည္ မိခင္ႏွင့္သာ အသြင္တူ၍ ဖခင္ႏွင့္ မည္သို႔ေသာေၾကာင့္ အသြင္မတူသနည္းဟု ေမး၏။ ထိုအခါ မိခင္က ယင္းသည္ ျခေသၤ့မင္းႏွင့္ ေပါင္းဖက္ရသည့္အေၾကာင္းကို ေျပာျပေလသည္။ သားျဖစ္သူက မိခင္ႏွင့္ ႏွမကိုေခၚ၍ မိမိအဘိုးရွိရာ ၀ဂၤတိုင္းသို႔ ထြက္ေျပး၏။ ၀ဂၤတိုင္း၏ နယ္စြန္ျဖစ္ေသာ ပစၥႏၲရာဇ္သို႔ ေရာက္ေလရာ မင္းသမီးဦးရီးေတာ္၏ သားျဖစ္သူ အႏုနမည္ေသာ စစ္သူႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၾကေလသည္။ အႏုနစစ္သူႀကီးက အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ေမးျမန္းရာ ၀ဂၤမင္း၏ သမီးေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း
သိသြားသျဖင့္ ၀ဂၤျမိဳ႔သို႔ ေခၚေဆာင္သြားကာ ေပါင္းသင္းေနေလသည္။ျခေသၤ့မင္းလည္း အစာရွာရာမွ ျပန္လာေသာ္ ဇနီးႏွင့္သားသမီးတို႔ကို မေတြ႔သျဖင့္ ပူပင္ေသာကေရာက္ကာ လိုက္လံရွာေဖြရာ တိုင္းစြန္ျပည္နားသို႔ပင္ ေရာက္ရွိခဲ့၏။ ျခေသၤ့၀င္သျဖင့္ ရြာအမ်ားပ်က္စီးၾကရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ားက ၀ဂၤမင္းႀကီးအား ျခေသၤ့ကို ႏွိမ္နင္းေပးပါရန္
ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ မင္းႀကီးလည္း ဆင္ကုန္းထက္တြင္ ဆုေငြေထာင္ထုပ္ကို တင္လ်က္ ျခေသၤ့ရန္ ႏွိမ္နင္းႏိုင္သူကို ရွာေဖြေစ၏။ သီဟဗာဟု သတို႔သားလည္း ဤျခေသၤ့သည္ ငါတို႔ကို မေတြ႔သမွ် ရွာေဖြမည္သာ။ သို႔ျဖစ္၍ ဤျခေသၤ့ကို သတ္မွ ျငိမ္းေအးမည္-ဟု မယ္ေတာ္ကို တိုင္ပင္၏။ မယ္ေတာ္က ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ တားျမစ္သည္။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္၌မူ မယ္ေတာ္ကို မပန္ၾကားဘဲ အသျပာေထာင္ထုပ္ကို ယူျပီးလွ်င္ ဓား၊ လွံ၊ ေလးျမားတို႔ကိုယူ၍ ျခေသၤ့ရွိရာ ေက်ာက္ဂူသို႔ သြားေလ၏။ ျခေသၤ့မင္းလည္း အေ၀းမွ လာေနေသာသားကို ျမင္ရေသာ္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ေစာင့္လင့္ကာ ေနေတာ့သည္။ မင္းသားလည္း ျမားေရာက္ႏိုင္သည့္ ေနရာမွရပ္၍ ျမားျဖင့္ပစ္လႊတ္၏။ သားအား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအဟုန္ေၾကာင့္ ျမားသည္
ျခေသၤ့မင္း၏ နဖူးကို ထိမွန္ေသာ္လည္း စူရွျခင္းမရွိဘဲ ျပန္လည္၍ မင္းသား၏ေျခရင္း၌ က်၏။ ဤသို႔ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ ပစ္ပါေသာ္လည္း ေရွးနည္းတူပင္ ျပန္လည္၍ မင္းသား၏ေျခရင္း၌က်၏။ ပစ္ဖန္မ်ားေသာ္ ျခေသၤ့မင္းလည္း အမ်က္ထြက္လာသျဖင့္ လိုက္၍ ႏွိပ္စက္ျခင္းငွါ ကိုယ္ကို လႈပ္ရွား၏။ ထိုအခါမွ ပစ္လြတ္ေသာျမားသည္ နဖူးမွ၀င္၍ ရင္သားကို ထြင္းေဖာက္ကာ ေက်ာကုန္းမွ ထြက္ျပီးလွ်င္ ေျမသို႔၀င္ေလ၏။ ျခေသၤ့မင္းလည္း ေသဆံုးေလရာ မင္းသားသည္ ျခေသၤ့ဦးေခါင္းကို ျဖတ္၍ မင္းအား ဆက္သရန္ ယူေဆာင္လာခဲ့သည္။
၀ဂၤမင္းႀကီးသည္ ျခေသၤ့ရန္ကို ႏွိမ္နင္းရန္ သီဟဗာဟုအား ေစလြႊတ္ျပီးေနာက္ ကိုယ္တြင္းေရာဂါျဖင့္ ကံေတာ္ကုန္ေလသည္။ အေလာင္းကို သျဂႋဳဟ္ျပီး ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ မင္းသားျပန္ေရာက္လာခဲ့၏။ သီဟဗာဟုသည္ ၀ဂၤမင္း၏ ေျမးေတာ္ အရင္းလည္း ျဖစ္သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ျခေသၤ့ရန္ကို ႏွိမ္နင္းေအာင္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မွဴးမတ္အေပါင္းတို႔က ထီးနန္းကို အပ္ႏွင္းၾကေလသည္။ သီဟဗာဟုလည္း မယ္ေတာ္ႏွင့္ ခင္ပြန္းအႏုရကၡ စစ္သူႀကီးတို႔အား ထီးနန္းကို အပ္ႏွင္းကာ မင္းျပဳေစ၏။ မိမိမူကား ႏွမေတာ္ သီ၀လိကို မိဖုရားျပဳကာ လိုက္လိုသူမ်ားကို ေခၚေဆာင္လ်က္ မိမိအား ေမြးဖြားရာ လာဠေတာအုပ္ကို ရွင္းလင္းသုတ္သင္ျပီးလွ်င္ ျခေသၤ့ဂူကို အဦးထား၍ ျမိဳ႔တည္ေနေလသည္။ ထိုျမိဳ႔ကို သီဟပုရျမိဳ႔-ဟု အမည္သမုတ္၏။
သီဟဗာဟုမင္းသည္ မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့မင္းကို သတ္မိေသာအျပစ္ကို ေနာင္တတရား ရရွိကာ ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို တည္ထားကိုးကြယ္ေလသည္။ ထိုအခါမွစ၍ ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔၏ မုခ္၀တြင္လည္းေကာင္း၊ ပစၥယံ ၀န္းက်င္တြင္လည္းေကာင္း၊ ျခေသၤ့ရုပ္တုတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ အေသာကမင္းႀကီး၏ စိုက္ထူေသာ ဆန္ခ်ီႏွင့္ဘာရု (Sanchi and Bharut) တြင္ရွိသည့္ တိုင္ထိပ္၌ ျခေသၤ့သံုးစီ၏ ရုပ္တုကို ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။
အထက္ပါ ပံု၀တၳဳအရ ေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို ေတြ႔ရသည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
( တကၠသိုလ္-ေခမာ။ က်ိဳက္လတ္ )
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ခု ဇန္န၀ါရီလ )
အထက္ပါအေထာက္အထားနွင့္ေရးသားထားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေရးသားရာ၀ယ္ က်မ္းအမည္မပါပါ။
ထုိ႔ေၾကာင့္စာေရးသူသည္ က်မ္းအမည္ကုိ ထပ္၍ ျဖည့္စြက္ထည့္ေပးလုိက္ပါသည္။ က်မ္းအမည္ ...မဟာ၀င္ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။
မဟာ၀င္စာအုပ္သည္ အမွန္ေတာ့ သီဟုိဠ္ရာဇ၀င္ စာအုပ္ျဖစ္ပါသည္။ စာေပကုိ ခ်စ္ခင္ၾကသူ မိတ္ေဆြအားလုံးတုိ႔ ဘာသာေရးမွာ အသိတုိးေစဘုိ႔ မဟာ၀င္စာအုပ္ကုိ ဖတ္ေစခ်င္ပါသည္။
အထက္ပါေဆာင္းပါး၏ ဆုိုိလုိုခ်က္္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပရမယ္ဆုိရင္..
သီဟဗာဟုမင္းရဲ႕ မိခင္ဟာ ျခေသ့ၤနဲ႔ ေပါင္းသင္းျပီး သားျဖစ္ေသာ သီဟဗာဟုနဲ႔ သမီးျဖစ္ေသာ သီဟသီ၀လ တုိ႔ကုိေမြးပါသည္။ ေမြးဖြားလာေသာ သီဟဗာဟုဟာ အေဖျဖစ္တဲ့ ျခေသ့ၤကုိ ေနာက္ဆုံးသတ္မိေသာေၾကာင့္.သီဟဗာဟုမင္းလည္း မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့မင္းကို သတ္မိေသာအခါ ေနာင္တတရား ရျပီး ဘုရားေစတီပုထ္ိုးတို႔တြင္ ျခေသၤ့ရုပ္တုကို တည္ထားကိုးကြယ္သည္.ဟု ဆုိလုိပါတယ္.
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ဖခင္ကုိသတ္မိလုိ႔ ေနာင္တ ရ ကုိးကြယ္တာနဲ႔ ဘုရားေရွ႔မွာ ျခေသၤ့ပုံကုိ ထားတာနဲ႔ နွုိင္းယွဥ္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ မသက္ဆုိင္ပဲ ကြာျခားေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေပခ်စ္ခင္သူ ဗုဒၶဘာ၀င္တုိ႔လည္း အေလးနက္ထား ႏွိဳင္းယွဥ္ပါက ျခေသၤ့ရုပ္ကုိ ဘုရားေရွ႔မွာထားမႈနဲ႔ မသက္ဆုိင္တာကုိ သိႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
စာေရးသူ ေလ့လာရွာေဖြၿပီး အမွန္ကုိ တင္ျပရမည္ဆုိလွ်င္........
ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပက္သက္တဲ့ သေကၤတမ်ားအေၾကာင္းကုိေလ့လာလုိက္ေသာအခါ ..ေအာက္ပါတုိင္းျဖစ္ပါသည္။
ဦးဇင္းတုိ႔ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ၀ါဆုိလတြင္
ပဋိသေႏၶယူျခင္း၊
ေတာထြက္ျခင္း၊
တရားဦး ဓမၼစၾကာေဟာၾကားျခင္းတုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
ပဋိသေႏၶယူေသာအခါ ဆင္သေကၤတျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ေတာထြက္ေသာအခါ ျမင္းသေကၤတျဖင့္လည္းေကာင္း၊
တရားဦး ဓမၼစၾကာေဟာၾကားေသာအခါ စၾကာ .လွည္းဘီး သကၤတျဖင့္လည္းေကာင္း အမွတ္သားျပဳထားသည္ကုိေတြ႔ရပါသည္။
တဖန္...
ကဆုန္လတြင္
ဖြားျမင္ျခင္း၊
ပြင့္( သစၥာသိ) ျခင္း၊
စံ (ပရိနိဗၺာျပဳ) ျခင္း ႏွင့္ ဗ်ာဒိတ္ခံ ယူျခင္းတုိ႔ကုိ စာေပတြင္ ေလ့လာေတြ႔ရွိရပါသည္။
ဖြားျမင္ေသာအခါ ၾကာသေကၤတႏွင့္ ရာသီခြင္ကုိ ႏြားသေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ပြင့္ ( သစၥာသိ) ေသာအခါ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ျခေသၤ့သေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊
စံ (ပရိနိဗၺာန္ျပဳ) ေသာအခါ ႏြားသေကၤတႏွင့္ထူပါသေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ဗ်ာဒိတ္ခံေသာအခါ ၾကာသေကၤတတုိ႔ျဖင့္လည္းေကာင္း စာေပမွာ ေလ့လာမွတ္သားရပါသည္။
သေကၤတတုိ႔၏ ဆုိလုိခ်က္မ်ားကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း မွတ္သားႏုိင္ပါေသးသည္။
ၾကာ ..... ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္အခါက ေမြးျပီးလ်င္ျပီးခ်င္း နင္းေလ်ာက္ခဲ့ေသာအရာ၏ သေကၤတ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏြား ...... ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္နဲ႔ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္သည့္ လ၌ ရွိေသာ ရာသီခြင္၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္ ..... မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းၾကာတုိက္သုိ႔ ပဋိသေႏၶယူခဲ့စဥ္က အမွတ္အသားျဖစ္သည့္ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။
ျမင္း ...... ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္စဥ္က စီးခဲ့ေသာ ျမင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္.
(တနည္း) ကုသုိလ္တရားမ်ားျပဳရာတြင္ လ်င္ျမန္စြာျပဳျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္..
စၾကာ..... ဘုရားရွင္ ဓမၼစၾကာေဟာစဥ္က မဂၢင္ရွစ္ပါး၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္..
ေဗာဓိပင္ ....... သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည့္ ေနရာ၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္
ထူပါ ..... ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ကာ မီးသျဂႋဳလ္္ပူေဇာ္ျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။..
ျခေသ့ၤ .... သစၥာေလးပါးကုိ ရဲ၀ံ့စြာသိျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။..
(တနည္း)ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ အက်ိဳးကုိ မက်င့္ပါ..အေၾကာင္းကုိသာ က်င့္ပါတယ္။..
ျခေသၤ့၏ သေဘာသဘာ၀သည္ ရဲ႔ရင့္ျခင္း မေၾကာက္လန္႔ျခင္းျဖစ္၏။ ျခေသ့ၤသည္ သားေကာင္ကုိ ဖမ္းေသာအခါ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ အားအင္အျပည့္ျဖင့္ ဖမ္းေလ့ဖမ္းထရွိသည္။ အားအင္အကုန္ထုတ္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ မည္သည့္သတၱ၀ါမွ် မလြတ္ေတာ့ဘဲ အေသသတ္ပုတ္နုိင္မည္။ ျခေသၤ့သည္ တစ္စုံတစ္ဦးက သူ႔အား မည္သည့္လက္နက္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ၿပီး ရန္မူေသာ္လည္း လက္နက္ကုိ အေရးမစုိက္ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရန္သူကုိသာ ရဲ၀ံ့စြာ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ခုခံတုိက္ခုိက္ၿပီး အနုိင္ယူေလ့ရွိပါသည္။ ျခေသၤ့သည္ အေၾကာင္းတရားကုိသာ လုိက္ၿပီး အျပတ္ရွင္းသည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္ပါသည္။
ထုိနည္းတူစြာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္လည္း သစၥာေလးပါးကုိ သိရာ၀ယ္ ၿပဳိင္ဘက္မရွိ ရဲရင့္လွေပသည္။ အမွန္ျဖစ္ေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားကုိ သိသည့္အတုိင္း ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့ ခ်ျပသင္ျပေပးသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္သည္အက်ိဳးတရားျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသစၥာေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေအာင္ ပစၥဳပၸန္ မွာရွိတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္တဲ့ တဏွာ ၊ ဥပါဒါန္ ၊ ကမၼဘ၀ တုိ႔ ျဖစ္ေပၚမလာေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ က်င့္သုံးၿပီး သူတစ္ပါးကုိလည္း က်င့္သုံးေစလ်က္ အေၾကာင္းတရားကုိသာ ပယ္ခြာသည္။
အေၾကာင္းတရားမ်ား ျဖစ္ေပၚမလာပါက အက်ဳိးတရား ခႏၶာ (ဒုကၡသစၥာ) သည္ ေနာက္ထပ္ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ့ေခ် ။ အက်ဳိးတရားတုိ႔သည္ ပုံမွန္အတုိင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးတရားတုိ႔ကုိ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူ၍ မရစေကာင္းပါ။
လူသားမ်ားသည္ ခႏၶာ ဟူေသာ (ဒုကၡသစၥာ) အေၾကာင္းတရားမ်ား မရွိပါက ေ၀ဒနာ ဇရာ ၊ မရဏ ဟူေသာ အက်ဳိးတရားတုိ႔ ဘယ္ေသာအခါမွ ျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိေခ် ။ ခႏၶာ ဟူေသာ (ဒုကၡသစၥာ) အေၾကာင္းတရားရွိ၍သာ ေ၀ဒနာ ၊ ဇရာ၊ မရဏ တုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာၾကရသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပင္ကုိယ္သဘာ၀အတုိင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ အက်ဳိးတရားကုိ သတ္ျဖတ္၍ မရေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးတရားကုိ မက်င့္ပါ။
ခႏၶာဟူေသာ ဒုကၡသစၥာ အေၾကာင္းတရားကုိသာ အဓိကအားျဖင့္ သတ္ျဖတ္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းတရားကုိသာ က်င့္ပါသည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္ပါသည္။
အထက္ပါ စကားႏွစ္ရပ္ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက ျခေသၤ့သည္ အေၾကာင္းကုိသာ လုိက္၍ အဓိကထား သုတ္သင္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း အေၾကာင္းတရားကုိ အဓိကထားသတ္ျဖတ္ပယ္ခြင္းေလ့ရွိပါသည္။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ ျခေသၤ့ႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္
အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ အဓိကထားရွင္းလင္းသတ္ျဖတ္ သုတ္သင္တာျခင္းတူၾကသည္။
ေလာကလူသားတုိ႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးမတရားလုိခ်င္မႈ ေလာဘ ၊ လုိခ်င္တာမရၾကသည့္အခါ မုန္းတီးမႈေဒါသ စေသာ
အေၾကာင္းတရားတုိ႔မ်ားစြာျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ သံသရာ ဘ၀ပင္လယ္ျပင္မွ အဆုုံးမသတ္ႏုိင္ဘဲ က်င္လည္ေနၾကရသည္။
အကယ္၍သာ ေလာဘစေသာ အေၾကာင္းတရားတုိ႔ ျဖစ္ေပၚမလာပါက ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡဆုိတာလည္း ျဖစ္လာဘြယ္မရွိေျခ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္လည္း သံသရာ၀ယ္ က်င္လည္ေနၾကရေသာ သတၱ၀ါအားလုံးတုိ႔အား အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ
ပယ္သတ္ရန္ လမ္းျပေပးသည္။ ေလာဘစေသာ တရားတုိ႔လႊမ္းမုိးေနၾကေသာ လူသားတုိ႔အား ဤတရားတုိ႔သည္ သံသရာ ရွည္ေၾကာင္းျဖစ္၏။ သံသရာမွထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားတုိ႔ကုိ က်င့္သုံးႏုိင္ပါမွ ဘ၀ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအစစ္ကုိ ရနုိင္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားအားလုံးတုိ႔အား ဘ၀ၿငိမ္းေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ ထာ၀စဥ္ အမွတ္ရေစျခင္း ၊ က်င့္သုံးေစျခင္းငွါ ျခေသၤ့ရုပ္တုကုိ ထုလုပ္ျပသထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
လူသားအားလုံးတုိ႔အား ဘုရားေစတီမ်ားေရွ႔က ျခေသၤ့ပုံကုိ ျမင္ၾကသည့္အခါ ေအာ္.......ဘုရားေရွ႔က ျခေသၤ့ရုပ္က ဒီလုိပါလားဟု သိၾကေစငွာ ဤေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါသတည္း..........
စာေရးသူသြားေရာက္ေလ့လာေသာေနရာမ်ား
၁။ မဟာဗုဒၶ၀င္ ရွစ္တြဲ
၂။ မဟာ၀င္
၃။ လည္တီဆရာေတာ္၏ ဘုရားရွိခုိး ခုႏွစ္မ်ဳိး
၄။ BUDDHiST SYMBOLS
၅။ ဓမၼေစတီ ေဟာထားေသာ ႏွလုံးသား၀ယ္ ဘုရားတည္ အပုိင္း (၁)
၆။ ( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ခု ဇန္န၀ါရီလ ) ထုတ္တြင္လည္းေကာင္း၊
မဂၤလာသတင္းစဥ္ blog site (http://mawluu.blogspot.com/2009_09_01_archive.html) ႏွင့္
ဓမၼရတနာ(Google groups)
၇။ www.dhammaceti.org
မွတ္ခ်က္........
၁ႏွင့္၂ သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားတြက္ တကယ္သိမွ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာျဖစ္မွာမုိ႔ တကယ္ဖတ္မွတ္ရမယ့္စာအုပ္မ်ားပါ။
၃.သည္ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရား ဘယ္ေန႔ ဖြားၿပီး ဘယ္ေန႔မွာ ေတာထြက္တယ္ စသည္သိေအာင္ ႏႈတ္တြင္ ဗုဒၶဘာ၀င္တုိင္း ရထားသင့္သည္။
၄ သည္ ဗုဒၶဘာသာ သေကၤတမ်ား အေၾကာင္းကုိ ေရးသားထားေသာ အဂၤလိပ္စာအုပ္ျဖစ္သည္။
ယင္းစာအုပ္ကုိ အင္တာနက္ေပၚတြင္လည္း ဖတ္လုိ႔ အဆင္ေျပပါသည္။
က်န္ေသာ အညႊန္းမ်ားကုိ သိႏုိင္ေလာက္ပါၿပီ။။။
အရွင္သုဇနာစာရ (တကၠသုိလ္စာသင္သား )
bhavaalin@gmail.com / http://goodbrother-goodbrother.blogspot.com/
